لکنت زبان از مهم‌ترین و متداولترین اختلالات تکلمی است که معمولاً در دوران خردسالی و از سنین ۲ تا ۴ سالگی آغاز می شود و به این دلیل پدیده ای خاص دوران کودکی است. در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه است به لحاظ ویژگی های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز لکنت زبان در  میان کودکانی که بیشتر مستعد چنین اختلالی هستند. 
به گفته کارشناسان، سن، شرایط و ویژگی های بلوغ نیز احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثر است. لکنت زبان در میان پسران بیشتر از دختران است و در بررسی‌ها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود 
۷۰درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر شده است.


لکنت زبان زمانی پدید می‌آید که در جریان طبیعی گفتار وقفه‌ای ناگهانی و غیر طبیعی ایجاد‌ شود و در صورتی که کودک لکنت زبان خود را به عنوان یک اختلال بپذیرد، فرآیند درمان سریع تر صورت می‌گیرد.
 اگر علت ایجاد لکنت در کودکان شناخته شود، درمان بهتری صورت می‌گیرد زیرا گاه ترس و گاه ناراحتی ‌های روانی عامل لکنت زبان است.
نگرانی والدین و تلاش آنها برای رفع لکنت زبان موجب ایجاد حساسیت و نگرانی کودک می‌شود،  در صورتی که کودک نسبت به مشکل گفتاری اش حساس شود، مشکلات او در صحبت کردن تشدید خواهد شد.
اگر کودک در معرض تمسخر همسن و سالان خود قرار گیرد، حرف نمی‌زند و این عاملی برای تشدید لکنت زبان می‌شود استرس موجب می‌شود تا کودک اختلال گفتاری خود را همچنان پنهان کند و حرف نزند
 ایجاد هماهنگی میان گفتار و تنفس، افزایش مهارت واژه یابی کودک، کاهش اضطراب و به دنبال آن افزایش اعتماد به نفس از جمله راهکارهای درمان است که توسط گفتار درمانگر صورت می‌گیرد.سن بروز لکنت زبان در کودکان  
۲ سالگی می باشد و  وقتی کودک به زبان مادری احاطه پیدا کرد، این اختلال مشاهده می‌شود، اما شایع ترین سن ۲ تا ۶ سالگی است.
هم‌چنین بهترین سن برای شروع گفتار درمانی 
۲ تا پنج سالگی می باشد.
والدین با مشاهده اختلال در گفتار کودکان خود حتما باید در اولین فرصت  به مراکز خصوصی و دولتی گفتار درمانی مراجعه کنند.
 متاسفانه بیشتر مراجعان تمایل بسیاری به مصرف آرام بخش‌ها دارند و از روان پزشکان می خواهند تا دارو تجویز کنند، اما استفاده از آرام بخش‌ها اگر چه در درمان بزرگسالان مفید است، اما در کودکان معمولا موثر نیست و کمک چندانی در روند درمان کودک نخواهد داشت.
شخصی که دچار لکنت است چه باید بکند؟ 


 فردی که دچار لکنت است علاوه بر درمان باید همیشه سعی کند آهسته و آزاد صحبت کند و حروف صدادار را بکشد.
 با حرکات شل و سبک لب ها از روی کلمات بگذرد

 از جایگزینی کلمات خودداری کند. فرار از برخی کلمات فقط ترس از تلفظ آنها را بیشتر می کند
 در صحبت رو به جلو برود. تکرار کلماتی که بیان شده است، کمکی نمی کند
 ارتباط چشمی طبیعی را با مخاطب حفظ کند
 گهگاه در صحبت لکنت عمدی ایجاد کند! با قطع و تکرار عمدی می توان احساس کنترل بهتری بر روی تکلم در
 لحظه های حساس پیدا کرد. 

 در جستجوی کارها و مسائلی باشد که موقع لکنت مشکل را بیشتر می کند. هر چه فرد خودش لکنتش را تجزیه و تحلیل کند، بهتر می تواند هماهنگی دستگاه تکلم را برقرار کند.
  

 مرکز گفتاردرمانی هشتگرد آماده ارائه خدمات مشاوره و درمان در زمینه اختلالات گفتار و زبان می باشد.

درمان لکنت زبان در جلسات و کلاس های گفتاردرمانی هشتگرد

09396888535َ